|
De Huismus en de Ringmus Het lijkt wel de titel van een parabel en misschien is dit verhaaltje ook wel zoiets. Het is allemaal begonnen met een zieke Prunusboom (Japanse Kers) in onze tuin, die eigenlijk omgehakt zou moten worden. Dat opruimen hebben we uiteindelijk niet zelf gedaan maar laten we al jaren aan de natuur over. Ik heb er al eens eerder een weblog aan gewijd (zie: www.raymondoostwegel.nl/weblog02081.htm). Behalve dat de dode boom langzamerhand door een schimmel wordt afgebroken dient hij ook veel vogels tot voedselbron, uitkijkplek en zelfs nestgelegenheid. Nadat Grote Bonte Spechten er een nest in hadden uitgehakt en enkele jongen met succes hadden grootgebracht, is het nest daarna “gekraakt” door een koppeltje volijverige Ringmussen. Vorig jaar hebben ze twee broedsels gehad en deze zomer zijn ze ook al aan hun tweede leg bezig. Maar dat is niet alle ijver. Tot twee keer toe zijn de Grote Bonte Spechten teruggekomen om al het nestmateriaal (veel zachte veertjes en mos) van die Ringmussen uit de door hen gemaakte nestholte te verwijderen. Waarom weet ik niet want spechten gebruiken zelden of nooit hun oude nestholte opnieuw. De Ringmussen leken die actie vanuit de naburige heg beteuterd te volgen. Maar tot twee keer toe sleepten ze alles weer keurig opnieuw naar binnen. De aanhouder wint kennelijk, want de Grote Bonte Spechten heb ik sindsdien niet meer teruggezien. Als het vrouwtje Ringmus binnen op het nest aan het broeden is wordt ze door het mannetje regelmatig van voedsel voorzien. En ook als de jongen na twee weken uit het ei zijn gekomen, vliegen de beide ouders onophoudelijk af en aan met voedsel. Die bedrijvigheid van deze Ringmussen valt des te meer op omdat in de haag op enkele meters afstand een groepje Huismussen zit, dat de hele dag de tijd doodt met kwetteren / kwebbelen of zoals we met een modern woord zouden zeggen: twitteren. Ook de Huismussen zullen op z’n tijd wel actief zijn met het uitbroeden van eieren en het grootbrengen van jongen, maar hun ijver valt mij in ieder geval veel minder op dan die van de Ringmussen. Die onvermoeibare vogeltjes hebben mijn sympathie verworven. In mijn ogen is de Ringmus ook mooier dan de Huismus en daarom een mus “om door een ringetje te halen”.
(foto A.M. Keizer) Tot slot voor de vogelliefhebbers: de Ringmus is herkenbaar aan de donkere wangvlek en een enigszins lichte ring om de nek (daaraan dankt hij ook z’n naam). In tegenstelling tot de Huismus is er geen verschil tussen het mannetje en het vrouwtje. Raymond Oostwegel September 2013 |
