De Mont Ventoux, tweede (en laatste?) deel

(Voor het eerste deel zie mijn weblog van augustus 2013: www.raymondoostwegel.nl/weblog0813.htm)

Kun je als “ouwe opa” van 67 de gevreesde Mont Ventoux nog opfietsen? En dat ook nog via de moeilijkste kant vanaf Bédoin?
Die vraag zou ik graag bevestigend beantwoord willen zien.

Maar 27 jaar geleden was het de laatste keer dat ik vanaf Bédoin de “Reus van de Provence” beklommen had. En toen had ik mij voorgenomen om dat nooit meer van m’n leven nog een keer te doen. Wat had ik toen afgezien! Het was een beklimming in de stromende regen en omdat ik toen nog wollen wielerkleding droeg, woog ik boven op de top heel wat kilo’s extra door het geabsorbeerde hemelwater.

Vandaag was het in Bédoin echter half bewolkt weer, het was niet te warm en niet te koud en vrijwel windstil. Kortom ideale omstandigheden om het toch nog eens te proberen. Bovendien waren die nare herinneringen na 27 jaar toch een beetje in mijn geheugen weggezakt, dus waarom niet geprobeerd? Je kunt natuurlijk altijd nog omkeren en dezelfde weg al dalend terugfietsen.
Ik had me voorgenomen zo nu en dan een korte drinkpauze in te lassen, dat was een goede tip van een vriendin, want al hijgende drinken onder het fietsen is ook niet zo gemakkelijk.
Om een twee en een half uur durend verhaal kort te maken: ik kwam samen met een vriend na vijf drinkpauzes vrij ontspannen boven.
Wie zegt trouwens dat je niet onderweg zo nu en dan even zou mogen afstappen? Als je op eigen kracht de top maar haalt, toch?

Onderweg deed zich iets merkwaardigs voor: je verdeelt je krachten een beetje aan de hand van de km-paaltjes langs de weg. Daar staat op hoe ver het nog is tot de top en wat het stijgingspercentage was van de laatste tevoren afgelegde kilometer. Je zou meer hebben aan de informatie wat je de komende kilometer te wachten staat, maar enfin, dit is ook al heel wat en het lijkt allemaal heel serieus. Totdat je het paaltje ziet met “Sommet à 1 km”. Dan denk je: nog even doorzetten, ik ben er bijna. Maar na die ene kilometer volgt een paaltje met “Sommet à 500 m”. Daardoor raak je toch een beetje in verwarring en vooral als je op het wegdek het getal “800” geverfd ziet. Een paar meter verder staat weer “800”. Wat is hier aan de hand? spookt het door je hoofd, maar die laatste kilometer is een van de zwaarste van de 21 zodat je daar niet meer over kunt nadenken.
Plotseling ben je toch boven en dan komt de grootste verrassing: op het laatste km-paaltje boven op de top staat: “Sommet alt. 1911 m”, terwijl overal op alle souvenirs en Mont Ventoux-wielerattributen “1912 m” staat.

Ik ben zelfs in het unieke bezit van twee foto’s, de ene is genomen op vrijdag 7 juni 2013 en duidelijk is op het paaltje de hoogte van 1912 m te zien.

De andere foto is genomen op zondag 16 juni en daarop is te zien dat de Mont Ventoux plotseling met 1 meter gekrompen is. Zou hij dat gedaan hebben voor al die opa’s, zodat die ouwe Reus wat minder hoog lijkt?

Het zal altijd wel een raadsel blijven en zo hoort dat ook met reuzen…

Raymond Oostwegel
Juli 2014