De Mont Ventoux

De eerste dagen dat je hem ziet, ligt hij er gemoedelijk bij, de “Géant de Provence”, als een goedmoedige reus. Maar als je hem vaker ziet en vanaf verschillende plekken lijkt zijn karakter grimmiger te worden. Soms zelfs een beetje spookachtig, als zijn hoofd in dichte wolken is gehuld.

Ook kan de Ventoux dreigend overkomen als er zich donkere onweerswolken boven zijn top samenpakken, terwijl het in de omgeving beneden nog redelijk goed weer is. Ook kan het rond de top behoorlijk waaien, getuige de naam “Col des Tempêtes”. Er worden in het daarboven gelegen observatorium soms windsnelheden gemeten van meer dan 200 km/uur.

   
    Top van de Ventoux in dreigende wolken tijdens de “Transhumance

Als fietser, maar ook als wandelaar, kijk je letterlijk naar hem op, met een zeker respect maar ook wel met angst als je de verschrikkelijke verhalen kent die over deze reus de ronde doen. Ik kan me voorstellen dat hij voor veel fietsers op den duur een obsessie wordt, als je er dagelijks tegenop kijkt moet er een dag komen dat je hem wil bedwingen.

Dat is mij zelf een keer of zes overkomen.

- De eerste keer is nu al bijna 35 jaar geleden. We hadden met een aantal fietsvrienden het plan opgevat om een keer deze mythische berg te gaan bedwingen. We kwamen vanaf onze verschillende vakantieadressen samen in Vaison-la-Romaine. Omdat volgens “kenners” onze kleinste versnelling van 42 x 26 onvoldoende was om de klim vanuit Bédoin te ondernemen, besloten we de Ventoux vanaf Malaucène te beklimmen. Het lukte iedereen zonder problemen in “één ruk”, dus achteraf zou het ook wel vanaf Bédoin gelukt zijn.

- De tweede keer wilde ik met twee fietsvrienden vanuit Carpentras via Bédoin de top bereiken. Het was eind april en onderweg stond al enkele keren “Col du Mont Ventoux fermé”. Toch waagden we het erop, op een fiets kom je in zo’n omstandigheden meestal verder dan in een auto. Voorbij het bij Ventoux-klimmers bekende Chalet Reynard strandde onze poging. Achter een gesloten slagboom lag de sneeuw nog een meter dik van links naar rechts op de weg.

- De derde keer wilde ik een plekje veroveren in het “Eeuwigdurende Klassement van de Mont Ventoux” in het illustere tijdschrift “Afzien” van de Medische Wielerkring (die inmiddels helaas niet meer bestaat). In de stromende regen, met drie kilo extra gewicht aan regenwater in mijn ouderwetse wollen wielerkleding (het was op de top 3°C) zette ik een tijd neer van 1 u. 55 min. 36 sec. Ik wilde graag binnen de 2 uur finishen en was er dus heel tevreden mee. Later bleek dat ik de op één na beste tijd voor 40-plussers had gevestigd.

- De vierde keer was een mooie beklimming langs bloeiende lavendelvelden vanaf Sault, samen met mijn vrouw. Deze klim wordt wel enigszins denigrerend de “mietjeskant” genoemd, maar is qua natuurschoon de mooiste. Die vanuit Malaucène biedt de mooiste vergezichten en volgens de meesten is de klim vanuit Bédoin de zwaarste vanwege de 10 kilometers door het beruchte “Bos”.

- De vijfde keer vond ík de zwaarste. Dat is de “Route Forestière” vanuit Bédoin. Die is zelfs op een mountainbike erg zwaar, vooral door de dikke keien op het onverharde gedeelte. Dat vereiste de nodige techniek en stuurmanskunst. Ik heb deze minder bekende route gereden samen met een bevriend fietsechtpaar, want aan deze kant moet je nooit alleen rijden. Het is een uitgestorven gebied en bij problemen heb je geen bereik op je mobieltje (zelfs op de top heb je dat vaak niet).

- De zesde keer (en misschien wel mijn laatste, maar dat weet je met die Ventoux kennelijk nooit) was weer een beklimming vanuit Sault in het kader van de “Tour du ALS”. Op 7 juni j.l. deden er meer dan 600 fietsers en lopers mee aan deze sponsortocht om geld bij elkaar te brengen voor onderzoek naar deze, nog steeds dodelijke, spierziekte. Samen brachten we die dag meer dan 1,25 miljoen euro bij elkaar voor dit goede doel.

Op wat kleinere schaal (€ 20,00) en dichter bij huis kan iedere fietser, goed of minder goed getraind, ook zijn bijdrage leveren en wel op zondag 29 sept. a.s. tijdens de toer vanuit Maastricht onder het motto: “Trap ALS de wereld uit”.
Kijk voor alle informatie op:
http://www.alsjewiltbewegen.nl/nl/zondag-29-september-2013.aspx

Tot slot: deze magische Mont Ventoux is al eeuwen lang beschreven door dichters, filosofen, psychologen en schrijvers. Te beginnen met de Italiaanse dichter Petrarca (1336) en voorlopig eindigend met de schrijver Bert Wagendorp (“VentouX” 2013).

De Ventoux wordt in onze contreien ook wel de “Kale Berg” genoemd. Er is een website van die naam met een schat aan informatie over deze tot de verbeelding sprekende berg, die in feite een heel hoge heuvelrug is en misschien wel een heel oude uitgedoofde vulkaan.

Hoe het ook zij, deze reus zal velen steeds blijven intrigeren en zelfs obsederen, nu en in de toekomst…

Raymond Oostwegel
Augustus 2013