Het Zinkviooltje (met wandeling)

Zink en lood, zware metalen, de snelststromende rivier van Nederland, de Geul, zat er vroeger vol mee. Door het sluiten van de stroomopwaarts gelegen zink- en loodertsmijnen in België en het in bedrijf nemen van waterzuiveringsinstallaties is de Geul nu weer “schoon’. Prima voor de visstand en alle andere flora en fauna die van schoon water houdt, maar niet goed voor het zinkviooltje.

Hier en daar zijn er nog een paar te vinden langs het Nederlandse deel, maar langs het Belgische gedeelte van de Geul (“La Gueule”) zijn ze nog in grote getale aanwezig.

Daar liggen in plaatsjes met toepasselijke namen als “Plombières” (lood) en “La Calamine” (zink) nog restanten van die oude mijnterreinen. Op sommige plaatsen ziet het er nu knalgeel van de zinkviooltjes, maar ook andere zinkflora, zoals Zinkboerenkers en Engels Gras is er volop te vinden.

Maak bijvoorbeeld eens een wandeling vanaf de kerk van Plombières oostwaarts langs de Geul; eerst stroomopwaarts en daarna stroomafwaarts terug. Je komt dan in een heel andere planten- en dierenwereld terecht.

Een uitgebreide natuurwandelroute, die ook langs de florarijke Hohnbach loopt, vind je hier.

Met een beetje geluk zie je er de ijsvogel of de waterspreeuw en natuurlijk……… het zinkviooltje.

Raymond Oostwegel, mei 2008