|
De ijscoman (met fietsroute) Bestaat dat woord eigenlijk nog? De ijscoman die ik bedoel in ieder geval niet meer. Want het was al een oudere man toen ik als klein kind, vele jaren achter elkaar, met mijn ouders naar Domburg (Zeeland) op vakantie ging. Hij sjokte daar met zijn paardje, met erachter zo’n ouderwetse ijskar, de hele dag langs het strand op en neer. Met een koperen handbel zwaaiend riep hij alsmaar: ijsco!, ijsco! Zijn houten kar was mooi beschilderd in kleurige pasteltinten en bovenop sloten twee houten deksels de grote zinken bakken met schepijs af. Naarmate de dag vorderde verdween zijn hele arm in de diepte om de klanten een ijsje te serveren. Je kon kiezen uit ijs in een hoorntje of tussen twee ronde wafeltjes. Hij had maar twee smaken: vanille en aardbei. Kom daar tegenwoordig eens om. Een zichzelf respecterende ijssalon heeft er meestal een stuk of twintig, met de meest exotische namen. Wat minder smaken, maar daarom niet minder lekker, zijn er te genieten in de ijssalon “’t Bakhuis” in
Ulvend ten zuiden van Noorbeek,
precies op de grens met België. Dat is het doel van mijn fietsroute ( Ook als het minder warm weer is, is het een aangename pauzeplaats vanwege het lekkere gebak en het Belgische bier. Van dat laatste blijken trouwens opvallend veel fietsers te houden! Klik voor de routebeschrijving vanaf Maastricht hier en voor de GPS-track hier. Raymond Oostwegel, augustus 2009 |