|
De Flintstones
van Rijckholt (met korte wandeling) In Rijckholt, ten zuiden van Maastricht en Gronsveld, ligt midden in het bekende Savelsbosch een van de oudste archeologische monumenten van Nederland: een prehistorische vuursteenmijn. 6.000 Jaar geleden leefden daar mensen die al een eerste vorm van industrie beoefenden. Ze maakten van vuursteen (in het latijn: silex en in het engels: flintstone) gebruiksvoorwerpen en wapens en verhandelden deze tot ver in Europa. We hebben het dus over het stenen tijdperk. Foto: silex vuistbijl van het type “biface”, gevonden in Rijckholt. Duidelijk zijn de “afslagen” aan de randen te zien, waardoor deze vlijmscherp werden. Silex is, letterlijk, een keihard glasachtig materiaal, dat ook vrij bros is en zich daarom met behulp van bepaalde technieken goed laat bewerken en daarbij kan men heel scherpe randen aan de voorwerpen maken. Het is nog niet precies bekend hoe vuursteen ontstaat, maar het bevindt zich in grillige vormen in mergel. Mergel is een sedimentgesteente en is ontstaan uit de resten van kleine schelpdiertjes uit de Krijtzee, ca. 70 en 25 miljoen jaar geleden. Voor de blokbrekers die de mergel wonnen als bouwmateriaal
waren de vuurstenen een vervelende hindernis bij het zagen en schaven. Ze
zochten dus naar lagen met weinig vuursteen, zoals in Sibbe. Dat in
tegenstelling tot de vroegere bewoners van Rijckholt, zij zochten juist die
vuursteen op en groeven kleine gangen om bij dit basismateriaal voor hun
werktuigen te komen. De gangen zijn niet hoger dan ongeveer Deze unieke mijn is te bezoeken onder leiding van een gids van Staatsbosbeheer en dat kan (vanwege overwinterende vleermuizen) alleen van april tot en met september op woensdagavonden. Kijk voor de juiste data op: http://www.vuursteenmijnen.nl/rijckholt/ Op deze site staat nog veel meer informatie over deze interessante bezienswaardigheid. Vooral de ontdekking in 1881 is een verhaal apart. Het bezoek wordt gecombineerd met een mooie wandeling door
de weilanden en een stukje van het Savelsbosch naar
de mijn die op ca. Raymond Oostwegel, april 2009 |
