Het is lente! (de tjiftjaf is terug)

In de tuin van de buren staat een vrijwel dode perenboom. Hier en daar nog een paar blaadjes die heel goed beschutting zouden kunnen bieden aan een tjiftjaf bijvoorbeeld. Maar nee hoor, hij kiest de bovenste kale takken om zijn tweetonige liedje ten gehore te brengen. Vele keren per dag komt hij op dezelfde plaats tjiftjaffen of is het tjaftjiftjaffen? En dat al enkele jaren achter elkaar. Vandaag is hij er weer, dus is voor mijn gevoel de lente nu echt begonnen.

Mijn medeauteur Harry Sillen is muzikaal meer begaafd en kan dit probleem misschien eens helemaal ontrafelen. Ik vind die zang van de tjiftjaf nou niet bepaald muzikaal, het gaat na een tijdje zelfs een beetje vervelen en misschien sommigen zelfs irriteren.

Maar…., zo mogen wij dat niet beoordelen, misschien is hij nog op zoek naar een partner of doet hij gewoon zijn werk door alsmaar te verkondigen dat hij hier thuis hoort en niemand anders van zijn soort.

Dus daarom gaat hij maar door: tjaf-tjif-tjaf, tjaf-tjif-tjaf, tjaf-tjif-tjaf (of zoiets), etcetera., etc., etc.

Trouwens, met veel fantasie lijkt zijn liedje hier ook wel wat op: et-ce-te-ra, et-ce-te-ra, et-ce-te-ra, etc.

Raymond Oostwegel, maart 2009