De Buizerd en de Zwarte Kraai

U kent vast wel het volgende tafereel: een buizerd zweeft met gestrekte vleugels en laat zich roerloos door de opstijgende warme lucht in cirkels omhoog voeren. Een zwarte kraai is het daar om een of andere reden niet mee eens. Is hij jaloers, zijn het voedselconcurrenten van elkaar of is het gewoon balorigheid? In ieder geval doet hij met ferme vleugelslagen verwoede pogingen om de buizerd zo dicht mogelijk te benaderen. De zwarte kraai moet daarvoor echt omhoog vliegen, het “thermieken” is hij (nog?) niet meester.

En dan begint het eeuwige spelletje: de zwarte kraai treitert de buizerd zo lang met aanvallen en schijnaanvallen dat de sterkere maar loggere buizerd uiteindelijk toch een goed heenkomen zoekt naar een plek waar hij door de kraai met rust gelaten wordt.

Ik heb dit intrigerende schouwspel al van kinds af aan met veel belangstelling en verbazing gadegeslagen. Soms zie je staaltjes van echte luchtacrobatiek. Je ziet het overal ter wereld waar buizerds en zwarte kraaien samen voorkomen, zoals een tijdje geleden nog in Jordanië.

Wie schetst dan ook afgelopen week mijn verbazing: in een weiland dicht hier in de buurt zaten op drie weidepaaltjes, die ook nog vrij dicht bij elkaar stonden, een buizerd en twee zwarte kraaien gebroederlijk naast elkaar van het ochtendzonnetje te genieten. Zou het dan misschien ooit nog eens goed komen tussen de buizerd en de zwarte kraai……..?

Raymond Oostwegel, februari 2010